سؤال: دعاي حرز امام رضا سلام الله علیه را مرقوم و در مورد آن توضيحاتي دهيد؟

پاسخ اجمالی:

با توجه به اینکه برخی از کتاب‌های رجالی یاسر خادم نقل کننده این حرز از امام رضا را مورد اعتماد می‌دانند و روایت نیز از واجبات دین دین نیست، می‌توان به امید بهره مندی از مزایای این حرز، آن را همراه خود داشت.

پاسخ تفصیلی:

مقدمه

حرز يعني سپر دفاعي، عامل محافظت كننده و چون انسان هميشه در معرض خطرها و بلاهاست، اين حرز ها كه از طرف معصومين سلام الله علیهم دستور آن صادر شده، عامل محافظت كننده از خطرها و بلاها مي‌باشند
كه يا آن را مي‌خوانند يا نوشته همراه خود مي‌كنند.

تعويذ در لغت به معناي پناه بردن، پناه دادن و در امان نگاه داشتن و در اصطلاح به معناي دعا خواندن و حرز آويختن بر آدميان، جانوران يا اشيا براي محافظت از آنهاست.[1]

در سيره ي ائمه معصومين سلام الله علیهم داريم كه دعايي را مي نوشتند و در عين اينكه مي‌خواندند، نزد خود مي‌گذاشتند، حتي از امام رضا سلام الله علیه داريم كه دعايي را در يقه‌ خود گذاشته بودند، كه به حرز امام رضا سلام الله علیه مشهور است.

حرز امام رضا سلام الله علیه

از ياسر خادم مروى است كه گفت چون حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا سلام الله علیه در قصر حميد بن قحطبه وارد شد جامه‏هاى خود را كند و بحميد داد حميد، جامه‏ها را برداشت و بكنيز خود داد تا آن جامه‏ها را بشويد پس طولى نكشيد كه كنيز آمد و رقعه در دست داشت و آن رقعه را بحميد داد و گفت: اين رقعه را در جيب حضرت ابا الحسن على بن موسى الرضا سلام الله علیه يافتم. حميد گويد: من به آن بزرگوار عرض كردم فداى وجودت شوم كنيز در جيب پيراهن مباركت رقعه يافته اين رقعه چيست؟ فرمود: يا حميد اين حرزى‏ است كه من از خود جدا نمي‌كنم. عرض كردم‏: این حرز را به من نشان ده. فرمود: اين حرزى است كه هر كس آن را در جيب و گريبان خود نگاهدارد، بلا از او دفع شود و او را از شيطان ملعون پناه دهد و از شر شيطان ايمن باشد، پس از آن آن حرز را بر حميد املا فرمود و آن حرز اينست: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ بِسْمِ اللَّهِ‏ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا أَوْ غَيْرَ تَقِيِّ أَخَذْتُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْبَصِيرِ عَلَى سَمْعِكَ وَ بَصَرِكَ لَا سُلْطَانَ لَكَ عَلَيَّ وَ لَا عَلَى سَمْعِي وَ لَا بَصَرِي وَ لَا عَلَى شَعْرِي وَ لَا عَلَى بَشَرِي وَ لَا عَلَى لَحْمِي وَ لَا عَلَى دَمِي وَ لَا عَلَى مُخِّي وَ لَا عَلَى عَصَبِي وَ لَا عَلَى عِظَامِي وَ لَا عَلَى أَهْلِي وَ لَا عَلَى مَالِي وَ لَا عَلَى مَا رَزَقَنِي رَبِّي سَتَرْتُ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ بِسِتْرَةِ النُّبُوَّةِ الَّذِي اسْتَتَرَ بِهِ أَنْبِيَاءُ اللَّهِ مِنْ سُلْطَانِ الْفَرَاعِنَةِ جَبْرَئِيلُ عَنْ يَمِينِي وَ مِيكَائِيلُ عَنْ يَسَارِي وَ إِسْرَافِيلُ مِنْ وَرَائِي وَ مُحَمَّدٌ ص أَمَامِي وَ اللَّهُ مُطَّلِعٌ عَلَى مَا يَمْنَعُكَ وَ يَمْنَعُ الشَّيْطَانَ مِنِّي اللَّهُمَّ لَا يَغْلِبُ جَهْلُهُ أَنَاتَكَ أَنْ يَسْتَفِزَّنِي وَ يَسْتَخِفَّنِي اللَّهُمَّ إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ‏ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ.[2]

سند حرز:

1. محمد بن موسی متوکل و علی بن ابرهیم قمی و پدرش که در سند این حدیث هستند ثقه می‌باشند.[3]

2. یاسر خادم: در کتاب‌های رجالی به صراحت توثیق نشده است؛ برخی گفته‌اند وی از طرف مأمون خادم امام رضا سلام الله علیه شده بود و از این رو در امامی مذهب بودنش تردید می‌کنند؛[4] برخی نیز وی را مهمل می‌دانند؛[5] اما نمازی بر این باور است که نقل معجزه‌هایی از امام رضا سلام الله علیه و نیز نقل مناقبی از امیر مومنان سلام الله علیه بیانگر حسن اعتقاد یاسر می‌باشد.[6]

با توجه به اینکه برخی یاسر را مورد اعتماد می‌دانند، می‌توان این حرز را با استناد به این روایت همراه داشت و از مزایای آن بهره برد.

[1] .رک:  ابن منظور، محمد، لسان العرب. طُرَيْحي، فخر الدین، مجمع البحرین. مرتضي زَبيدي، تاج العروس من جواهر القاموس، ذيل «عوذ».

[2] . ابن بابويه، محمد، عيون أخبار الرضا عليه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق، ج2، ص137، حدیث3.

[3] . رک: نرم افزار درایه النور و نرم افزار اسناد شیخ صدوق.

[4] . رک: مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، بى جا، بى نا، چاپ اول، ج3، ص307.

[5] . رک: اعرجى كاظمى، محسن، عدة الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ اول، 1415ق، ج2، ص247.

[6]. رک:  نمازى شاهرودى، على، مستدركات علم رجال الحديث، تهران، فرزند مولف، چاپ اول، 1414ق، ج8، ص180.