شیخ طوسی و شیخ مفید و سید بن طاووس این روایت با لفظ « رُوِيَ» یعنی روایت شده است، نقل کرده‌اند و سلسله سندی برای آن نیاورده‌اند و متن روایت اینگونه است:

رُوِيَ عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ أَنَّهُ قَالَ: «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ[1] خَمْسٌ صَلَاةُ الْإِحْدَى‏ وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ فِي الْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم‏».[2]

شیخ حر عاملی در کتاب «وسائل الشیعه» و علامه مجلسی در کتاب «بحار الانوار» و دیگر علمای شیعه نیز همین روایت را از شیخ طوسی و بدون سند نقل کرده‌اند.

با توجه به سلسله سند نداشتن این حدیث، نرم افزار درایه النور سند این روایت را در کتاب تهذیب الاحکام شیخ طوسی و کتاب سائل الشیعه شیخ حر عاملی، مرفوع و ضعیف دانسته است.

یاد آور می‌شود که هر چند خود این روایت سند معتبری ندارد، اما مضمون آن در دیگر روایات آمده است؛ مثلا مستحب بودن نمازهای نافله که 51 رکعت می‌باشد، یا بلند خواندن «بسم الله الرحمن الرحیم»، یا انگشتر به دست راست کردن و سجده برخاک در روایات معتبر دیگری آمده است و از این منظر می‌توان روایت امام حسن عسکری (سلام الله علیه) را نیز به عنوان موید آن روایات پذیرفت و از سندش صرف نظر کرد زیرا سند نداشتن با جعلی بودن فرق دارد و روایتی را ممکن است افراد مطمئن نقل نکنند یا به دلایلی سند آن در کتاب‌های روایی نیامده باشد، اما این به معنای دروغ گفتن یا جعل کردن روایت توسط راوی نیست و با بودن روایات هم مضمون معتبر، می‌توان همین روایت ضعیف از نظر سندی را نیز پذیرفت و به محتوای آن عمل کرد.

درباره زیارت اربعین نیز علاوه بر این روایت، روایت دیگری به عنوان متن زیارت امام حسین (سلام الله علیه) در روز اربعین از امام صادق (سلام الله علیه) نقل شده است و آمدن اهل بیت به کربلا در اربعین، گویاترین گواه بر درستی و معتبر بودن زیارت ابا عبد الله الحسین(سلام الله علیه) در روز اربعین می‌باشد و ضعیف بودن سند روایت امام حسن عسکری (سلام الله علیه) خللی بر درست بودن رفتن به زیارت امام حسین (سلام الله علیه) در روز اربعین نمی‌رساند.

بنابراین هر چند سند این روایت طبق معیار اول روایت شناسی یعنی سند معتبر داشتن، ضعیف است، اما طبق معیار دوم یعنی آمدن مضمون آن در دیگر روایات مورد پذیرش است و می‌توان بدان عمل نمود.

[1] . در برخی نسخه به جای «المومن»، «الْمُؤْمِنِينَ‏» آمده است.

[2] . طوسى، محمد، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشيعه، چاپ اول، 1411ق، ج‏2، ص 788؛ طوسى، محمد، تهذيب الأحكام، تهران، دار الکتب الاسلاميه، چاپ چهارم، 1407ق، ج6، ص52؛ مفيد، محمد، كتاب المزار، قم، کنگره جهانی هزاره شيخ مفيد، چاپ اول، 1413ق، باب 23، باب فضل زيارة الأربعين‏، ص53، حديث1؛ ابن طاووس، على، إقبال الأعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1409ق، ج‏2، ص589.