سؤال: آياصحت دارد كه بعد از نماز روي مهر كربلا را بپوشانيد چون شياطين مي آيند و خود را برآن مي‌مالند؟

پاسخ اجمالی:

روایتی که در آن تصریح به پوشاندن تربت کربلا بعد از نماز باشد را پیدا نکردیم؛ ولی روایاتی وجود دارد که تاکید می‌کند تربت را حفظ کنید و پوشیده نگه دارید تا شیاطین آن را لمس نکنند و اثرش از بین نرود و از این روایات می‌توان نتیجه گرفت که بعد از نماز لازم است تربت پوشانده شود.

پاسخ تفصیلی:

تربت کربلا در میان همه خاک‌های عالم از ارزش والایی برخوردار است چنانچه اسحاق بن عمّار گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود: "محلّ قبر حسين عليه السّلام از آن روز كه در آن دفن شده است گلزارى از گلزارهاى بهشت است". و در روایتی دیگر فرمود: "محلّ قبر حسين عليه السّلام كانالى از كانال‌هاى بهشت باشد". و یکی از برجستگی‌های تربت کربلا، شفا بخش بودن آن است؛ امام صادق عليه السّلام فرمود: "در تربت قبر حسين عليه السّلام درمان هر دردى است و آن بزرگترين داروهاست". و نيز فرمود: "هر گاه آن را بخوردى بگو: اى خداى اين تربت مبارك و خداى آن وصيّي كه در آن دفن شده است، بر محمّد و آل او درود فرست، و آن را دانشى پرسود و روزيى فراوان و درمانى از هر درد قرار ده".[1]

از این رو علاوه بر تاکیدی که روایات بر شفا بخش بودن تربت کربلا و خواندن نماز با خاک کربلا دارد، بر پوشاندن و حفظ حرمت آن نیز تاکید فراوان شده است و اینکه باید تربت کربلا همواره پوشانده شود تا مبادا شیاطین خود را بر آن بمالند و در اثر خباثتی که شیاطین دارند، اثر بخشی این تربت از بین برود و با استناد به همین روایات می‌توان گفت بعد از خواندن نماز با مهر کربلا، بهتر است آن را پوشاند و از دسترس شیاطین دور نگه داشت و همانند بقیه خاک‌ها به کناری انداخته نشود. در این جا به دو روایت اشاره می‌شود:

روایت یکم:

از امام باقر علیه السلام روایت طولانی نقل شده است که در قسمتی از این روایت فرمود: "... يَأْخُذُهُ الرَّجُلُ فَيُخْرِجُهُ مِنَ الْحَائِرِ وَ قَدْ أَظْهَرَهُ فَلَا يَمُرُّ بِأَحَدٍ مِنَ الْجِنِّ بِهِ عَاهَةٌ وَ لَا دَابَّةٍ- وَ لَا شَيْ‏ءٍ فِيهِ آفَةٌ إِلَّا شَمَّهُ فَتَذْهَبُ بَرَكَتُهُ فَيَصِيرُ بَرَكَتُهُ لِغَيْرِهِ وَ هَذَا الَّذِي يُتَعَالَجُ بِهِ لَيْسَ هَكَذَا وَ لَوْ لَا مَا ذَكَرْتُ لَكَ مَا يُمْسَحُ بِهِ شَيْ‏ءٌ- وَ لَا شَرِبَ مِنْهُ شَيْ‏ءٌ إِلَّا أَفَاقَ مِنْ سَاعَتِهِ..." [2] ؛ "... گاهی مردی از خاک کربلا بر می‌دارد و آن را از حائر خارج می‌کند و بخوبی آن را نمی‌پوشاند که در این زمان به هیچ جنی مرور نمی‌کند که درد و بیماری داشته باشد مگر اینکه آن تربت را  بو می‌کند و از آن شفا می‌گیرد و در اثر این تماس‌های شیاطین آلوده به گناه، برکت تربت از بین می‌رود و اگر نبود این مسح کردن‌های جن‌‌ها و غیره، هیچ کس از این تربت استفاده نمی‌کرد مگر اینکه همان ساعت شفا پیدا می‌کرد...".

روایت دوم:

از ابو حمزه ثمالى و او از امام صادق عليه السّلام نقل كرده، وى گفت: من در مكّه بودم (... در اثناء حديثش گفت): فدايت شوم مى‏بينم اصحاب‌مان را كه تربت حائر را براى استشفاء اخذ مى‏كنند، آيا اينكه مى‏گويند در اين تربت شفاء هست درست است؟ وى گفت: امام عليه السّلام فرمودند:

"استشفاء مى‏جويند به تربتى كه از قبر تا رأس چهار ميلى قرار گرفته و شفاء حاصل مى‏شود و همچنين است قبر جدّم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و نيز همين طور است تربت قبر حضرات امام حسن و على بن الحسين و محمّد بن على عليهم السّلام، پس از تربت اين قبور مطهّره اخذ كن كه شفاء است براى هر دردى و حافظ است از آنچه خوف و هراسى دارى و هيچ داروئى معادل آن نبوده مگر دعاء. و بايد توجّه داشت اگر فسادى در اين تربت ديده مى‏شود و احيانا تاثيرى ندارد اين فساد ناشى از سه چيز است:

• الف: آنچه با آنها مخلوط مى‏گردد (مراد ظروفى است كه تربت‏ها را در آنها مى‏ريزند).
• ب: كسانى كه با اين تربت استشفاء مى‏جويند اعتقاد و يقينشان به حصول شفاء اندك مى‏باشد؛ ولى آنان كه يقين كامل دارند كه در صورت معالجه با آن شفاء بر ايشان حاصل مى‏شود و آن را بكار بردند به اذن خدا معالجه شده و اين تربت آنها را از داروهاى ديگر مستغنى مى‏نمايد.
• ج: شياطين و جن‏هائى هستند از اهل كفر كه تربت را مسح نموده و بدين ترتيب آن را فاسد مى‏كنند اين موجودات به چيزى مرور نكرده مگر آنكه آن را مى‏بويند و بواسطه استشمام اثر تربت را مى‏برند.

شياطين و جن‏هاى اهل كفر بر بنى آدم حسد برده و اين تربت را مسح نموده و بوى آن را از بين مى‏برند و اساسا تربت از حائر خارج نمى‏شود مگر آنكه جماعتى از اين شياطين و جن‏ها كه تعدادشان قابل احصاء نيست آماده‏اند براى اينكه تربت را اگر چه در دست صاحبش هست مسح نموده و اثرش را زائل كنند و اينكه بيرون حائر هستند و نمى‏توانند به درون آن نفوذ كنند بخاطر وجود فرشتگان در حائر مى‏باشد. و اگر تربتى سالم بوده و از تماس شياطين و جن‏ها در امان مانده باشد مسلما احدى با آن معالجه نكرده مگر آنكه در ساعت بهبودى برايش حاصل مى‏شود، بنا بر اين اگر مى‏خواهى تربت سالم بماند وقتى اخذش نمودى پنهانش كن و زياد اسم خداوند متعال را بر آن بخوان و بدم. خبر رسيده كه برخى از كسانى كه تربت را اخذ نموده‏اند آن را مورد استحفاف قرار داده حتى پاره‏اى از ايشان آن را در توبره و علف‏دان شتر و قاطر و درازگوش يا در ظرف طعام انداخته و يا با دست‏هاى آلوده به طعام و غذا آن را مسح نموده و يا آن را در خورجين مى‏نهند و با اين حال چگونه با آن شفاء حاصل شود؟! چنانچه قلبى كه در آن يقين و اعتقاد به تاثير تربت نيست و صاحبش به آنچه مصلحت و صلاح خودش در آن است استحفاف مى‏ورزد اثر و عمل تربت را قطعا فاسد مى‏نمايد". [3]

از این روایات می‌توان نتیجه گرفت که برای نگهداری تربت کربلا  دستور خاصی وارد شده است و باید قداست آن حفظ شود و در مکان‌های پاکیزه نگهداشته شوند و نسبت به آن بی‌احترامی نشود و بعد از خواندن نماز با مهر کربلا نیز این امر لازم است و ممکن است برخی از همین روایات استفاده کرده و گفته‌اند بعد از نماز باید مهر کربلا پوشانده شود.

[1] ابن بابويه، محمد، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: على اكبر غفارى، ومحمد جواد غفارى و صدر بلاغى، تهران، صدوق، چاپ اول، 1367ش، ج‏3 ، ص525، باب فضل تربت‏ حسين و حريم قبر او عليه السّلام.

[2] . ابن قولويه، جعفر، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضوية، چاپ اول، 1356ش، باب 91، ص275، حدیث7.

[3] . كامل الزيارات، پیشین، باب93، ص281، حدیث5.