[حدیث 20223 وسائل الشیعه شیخ حر عاملی]

وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْإِيمَانِ فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ قَالَ قُلْتُ أَ لَيْسَ هَذَا عَمَلٌ قَالَ بَلَى قُلْتُ فَالْعَمَلُ مِنَ الْإِيمَانِ قَالَ لَا يَثْبُتُ لَهُ الْإِيمَانُ إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْعَمَلُ مِنْهُ.

جميل بن درّاج گويد: از امام صادق در باره ايمان پرسيدم؟

حضرت فرمود: ايمان عبارت است از:

• گواهى دادن به اينكه هيچ معبودى جز خدا نيست.
• اينكه محمّد فرستاده اوست.

جميل پرسید: آيا اين گواهى دادن، عمل شمرده مى ‏شود؟

حضرت فرمود: آرى.

جميل دوباره پرسید: پس عمل از ايمان است؟

حضرت فرمود: ايمان جز به وسيله عمل براى شخص ثابت نمى‏ گردد و عمل نيز بر خاسته از ايمان است.